به گزارش خبرگزاری حوزه، مهندس عظیمی، از جمله جهادگرانی است که از نزدیک در جریان سازماندهی و طراحی و ساخت بسیاری از دستاوردهای چشمگیر مهندسی جنگ مانند پل بعثت قرار داشت و تجربیات زیادی را در سینه داشت. مهم‌ترین دغدغه مرحوم عظیمی انتقال تجربه بی‌نظیر جهاد سازندگی به نسل جوان بود که کتاب «رسم جهاد» حاصل آن است
برشی از کتاب:
جهادی‌ها مشکلات را با کمک مردم حل می‌کردند. مردم روستاها نسبت به الان در وضع خیلی بدتری بودند، ولی نگرانی‌ای نداشتند؛ چون مشکل زیرساخت‌هایشان درحال حل‌شدن بود. مسئول جهادی را در کنار خودشان می‌دیدند. وقتی می‌گفتند فلان چیز را می‌خواهیم و آن مسئول جواب می‌داد الان آن روستا از شما فقیرتر است، آنجا که کار تمام شد نیروهایمان را می‌آوریم اینجا؛ نه شکایت می‌کردند، نه ناراحت می‌شدند. یا وقتی جهاد می‌گفت ما کلاً فلان مقدار پول داریم، در سال چهار پل بزرگ می‌سازیم و امسال نمی‌توانیم این پل را برای شما بسازیم؛ روستا دیگر به رهبر و رئیس‌جمهور و نمایندۀ مجلس نامه نمی‌نوشت و شکایت نمی‌کرد.
نیروی جهادی را باور داشت و می‌دید در کنارش هست و از همه‌جا هم خبر دارد.
وقتی مسئول جهاد دهستان یک سفر به مرکز استان می‌رفت و برمی‌گشت، همۀ اطلاعات آن استان را می‌دانست. کمیتۀ عمران می‌گفت الان مدرسه برای روستاهای هشتادخانواری لازم‌تر است تا شما که پنجاه‌خانواری هستید. مسئول جهاد دهستان هم می‌پذیرفت و مردم روستایش را توجیه می‌کرد که الان هشتادخانواری‌ها هنوز مدرسه ندارند. شما فعلاً درخواست نکنید.
راجع به قنات‌ها و کشاورزی و راه و بهداشت و… هم همین‌طور بود. درواقع رضایتمندی ایجاد شده بود. مسئلۀ توسعۀ روستایی در انقلاب اسلامی بعد از جهاد، ظرف مدت دو سال حل شد. می‌گفتند محروم‌اند ولی شکایتی نداشتند و هیچ‌چیز به تهران منعکس نمی‌شد، چون می‌دانستند جهادسازندگی هست و کار می‌کند. نیروی جهادی هم به‌نحوی با روستاییان برخورد می‌کرد که تصور نمی‌کردند طاغوتی است و به‌فکر آنها نیست، بلکه می‌گفتند ما دلمان با جهاد است. تنهایش نمی‌گذاشتند و خودشان هم پابه‌پای جهادی‌ها کار می‌کردند.
تحقیق و تدوین این کتاب بر عهده علی مشایخی و محمدرضا حسینی است. «رسم جهاد» با ۱۹۸ صفحه و بهای ۱۰۰ هزار تومان روانه بازار شد.
نظر شما